Ζω σε μια πόλη γεμάτη
αντιθέσεις. Έχει γωνιές γραφικές, έχει γωνιές μοντέρνες. Έχει γωνιές που
ευτυχούν, έχει γωνιές που πονούν. Μεγάλωσα σ' έναν άλλο τόπο. Τόπος στάσιμος
σαν το βούρκο. Όχι δε μπορεί να 'ναι ο τόπος μου αυτός. Στα ταξίδια μου τα λίγα
είδα κόσμους ωραίους. Παραδοσιακούς, βιομηχανικούς, ωραίους, φυσικούς,
αναξιοποίητους κι αξιοποιημένους. Στις διακοπές όλα τα χαίρεσαι αλλιώς. Στις
διακοπές όλα φαίνονται αλλιώς. Μα αν βρίσκεις λίγο λίγο κάτι από σένα; Η πόλη
που ζω ίσως ήταν καλύτερη παλιά. Τρεις δρόμοι δεν αρκούν να την κάνουν όμορφη.
Οι άνθρωποι που αγαπάς και μένουν στην ίδια πόλη την κάνουν όμορφη; Της χαρίζει
βεβαίως κι άλλο. Μα ζω σε μια πόλη που δεν είμαι εγώ. Άλλες φορές ξεφεύγω στην ποιητική αρμονία του Σαίξπηρ. Έχεις διαβάσει
το The midnight summer dream; Έχεις δει μήπως την ταινία; Ξυπόλητοι στην φύση.
Ρούχα φτιαγμένα από υλικά της φύσης. Με ανθιστή και πολύχρωμη φύση. Δεντρόσπιτα
και βραχόσπιτα. Κολύμπι στις λίμνες. Πιάτα από πλατιά φύλλα και φλογέρες από
κλαδιά. Με φυσικό φαγητό. Αυτά ακούγονται ρεαλιστικά αλλά πολύ, όμως πολύ
παλιά. Με νεράιδες και ξωτικά. Μάγισσες με τα ξόρκια τους. Τον γέρο να μαθαίνει
τα βότανα. Άνθρωποι και πλάσματα. Ωραίο ε; Το καλό και το κακό ξεκάθαρα. Το
χρήμα ανύπαρκτο. Πες με ονειροπόλα, αλλά είναι ένας κόσμος με φυσικές κι
ειλικρινείς ανέσεις. Ας είναι παραμύθια, δε μ' ενοχλεί. Μ' ενοχλεί που η πόλη
που ζω δεν είμαι εγώ. Δε με χωράει πια ακόμα κι αν ξορκίσω ότι με στοιχειώνει.
Πατρίδα μου σ'
αναζητώ. Πατρίδα μου όταν σε βρω σε σένα θα πορευτώ.
