Friday, September 24, 2010

Είναι κάποιες μέρες άτιμες. Συγκεκριμένες. Κι αν τα χρόνια περνούν, έρχεται η μέρα που σε γυρνά εκεί πίσω. Το ξαναπερνάς. Άλλοτε πιο έντονα κι άλλοτε πιο ήπια. Βλέπεις τις ίδιες σκηνές. Οι ίδιες αισθήσεις πάλι. Βαθύτερες, ξεπερασμένες. Είναι οι μέρες που σε νικούν όσο κι αν νομίζεις πως τις ξεπερνάς. Ανήμπορος στη θύμηση της. Χαραγμένη την κουβαλάς. Προχωράς. Ναι. Για μια μέρα όμως αφήνεσαι γιατί δεν σ' αφήνει αυτό. Γιατί μερικά γεγονότα σου αφήνουν σημάδια που δύσκολα ξεφτίζουν. Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα, μια μέρα δική μου. Και το μόνο που ζητώ είναι ένα χάδι. Το δικό σου χάδι μόνο. Κι ας μη μου το δώσεις, εγώ θα το ζητώ βουβά. Σημερινή ανάγκη. 

7 comments: