Δεν ψάχνω τα λόγια πίσω απ' τα λόγια

Δεν ψάχνω τα λόγια πίσω απ' τα λόγια.
Δεν ψάχνω κρυμμένες υπόνοιες.
Δεν ψάχνω αυτό που θα 'θελα ν' ακούσω.
Δεν ψάχνω τ' άλλο που ήθελες και δεν είπες.
Ακούω τι μου λες κι ως εκεί.
Πορεύομαι μ' αυτό που μου δίνεις.
Άλλο σε διαβάζω. Άλλο σε ξέρω. Άλλο σε συμπληρώνω.
Κι άλλο να σ' ερμηνεύω.
Μη μου το ζητάς λοιπόν!
Τέλος.-

Simple little things?

- Little things I should have said and done, I just never took the time*

Willie Nelson - Always on my mind

Did you ever want to say something to someone, but you didn't?

How many times do we have whispered those specific words?

We have these little moments but, after all, we say nothing and we regret it.

What are you looking for?

Do you know what are you looking for?

Will you go for whatever you're looking for?

Do you know who makes you really happy? Have you ever told him/her that?

Somehow these steps seem to be a way to move on.

Yeah... Don't let anyone or anything to stop you. Don't let luck or chances to blow away. Don't let time to be your excuse. Don't let shame, doubt or fear to block you.

It sounds general. It sounds natural. It sounds simple. Is it?

I don't know... I know that it's getting often complicated, difficult, painful, lonely, angry or hard. But somehow simplicity makes them look easier, as love makes all look prettier.

Simple words. Simple lyrics. Simple but meaningful feelings. Do it! It may worths trying.

Songs and your thought

Now I'm watching you just thinking...

I only wanted you to know...

Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που υπάρχεις εδώ.

Απόψε ακούω ντουέτα, μόνο. Και η σκέψη μου είσαι 'συ, μόνο.

Για σένα ήταν πάντα απλό να ψάξεις να με βρεις...

Τι καθαρός στίχος!

Αυτό με γοητεύει τόσο σε σένα. Αυτό!

Ξέρεις και με ψάχνεις και με βρίσκεις κάθε φορά.

Σαν τις μυστικές μας στιγμές που τραγουδάμε μαζί κι ας φαλτσάρουμε αδιάφορα. Γελάμε μαζί...

Αχ, στιγμές μου! Στιγμές μου εσείς...

Εσείς που αισθάνεστε μόνες. Φυσικά μόνες. Σπαραχτικά, μόνες.

Εσείς που χέρια ζυγώνετε ενός εκατομμυρίου χρυσή στοργή, κουβαλάτε τώρα σωρό σακιών από ανώνυμους κόμπους, να ξεπηδούν λες και κάτι σώζουν και σας κοπιάζουν.

Εσείς που όσους χωρώ μέσα σας, στον καπνό ενός τσιγάρου τους τυλίγετε να εξανεμίζονται λίγο - λίγο, σαν αφύλαχτες στάχτες αφημένες στο φύσημα του νοτιά.

Τώρα τι θέλετε και με μπλέκετε;

Γλύκες μου, δεν είστε οι εισβολείς της νύχτας που λαχταρώ. Φύγετε!

Την άλλη τη μοιραία αποζητώ που μ' εγκλώβισε στην φάκα που μου 'στησε ψάχνοντας. Μη με ρωτήσετε τι...

Με κάνετε παράξενη να νιώθω. Ανήξερη του αναγνωρίσιμου εαυτού.

Μη μου φέρνετε το μπαγάσα χρόνο εδώ μπροστά μου! Όλα τα παγιώνει στα λεπτά του.

Άσε, χρόνε, σφραγισμένο το μικρό πορτάκι, τούτο που κρατά κοιμισμένο και τον πιο σκληρό νου!

Καλά τα έχω. Ξένα μη με μεθάς.

Δεν αδειάζω το πιοτό μου σ' ανθρώπους κι αγάπες.

Δεν θέλω να μετρήσω, μήτε ν' ανασκοπήσω, μήτε να θυμηθώ...

Άσε με να μυρίσω στον νυχτερινό αέρα τι με περιμένει και φύγε...

Στιγμές μου εσείς, πονηρές αλήτισσες της μεγαλύτερης γερόντισσας της μοναξιάς, φύγετε!

Κι εσύ μην τρέπεσαι σε φευγιό, σ' εκλιπαρώ! Σχεδόν ουρλιάζω.

Δεν θυμάμαι να σ' ευχήθηκα μ' όση πίστη ξέμεινε.

Δεν θυμάμαι να σ' ευχήθηκα με τόση ηχηρή φωνή που γδαρμένα μάχεται με τα πνευμόνια κι απέλπιδα βραχνιάζει, ανάσα την ανάσα, λέξη τη λέξη.

Άντε έλα! Έλα πάλι και πάρε με απ' το χέρι!