What a glorious feeling!

Είναι νωρίς, ακόμα απόγευμα κι όμως βράδιασε. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Η κουρτίνα ανεμίζει πίσω μου και πότε πότε μου ηλεκτρίζει τα μαλλιά. Τα σύννεφα σκέπασαν την πόλη. Βρέχει.  Έχει ψυχρούλα. Το φθινόπωρο μάλλον ήρθε για να μείνει. Όλα είναι τόσο ήσυχα και τόσο λαμπερά στην βροχή. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος. Κρυώνω. Κλείνω τα μάτια κι όλα σιωπούν περισσότερο. Μόνο η μελωδία των βροχοσταλιών παίζει στον δικό της ρυθμό. Κάπου κάπου ακούγεται ο θόρυβος των αυτοκινήτων που περνούν. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μια άλλη ανατριχιάζει το λαιμό μου. Γέρνω προς τα πίσω και νιώθω το χτυποκάρδι του. Με τυλίγει κι εγώ κουρνιάζω στην αγκαλιά του. Χωρίς λαλιά. Μυρίζω το άρωμα του. Μυρίζω το βροχερό χώμα. Αγαπητές μυρωδιές ανακατεμένες. Θέλει να μοιράζεται. Σε δικές μου στιγμές να ζει, να χωράει. Σφίγγω τα χέρια του. Τα δικά του με σφίγγουν λίγο πιο δυνατά. Με ζεσταίνει. Πάντα με ζέσταινε. ″I'm singing in the rain, just singing in the rain…″ τον ακούω να τραγουδάει και να με καλεί σε χορό. Πώς να μην τον ακολουθήσω; Είμαι τόσο τυχερή! ″...What a glorious feeling″!

I'm singing in the rain, just singing in the rain

what a glorious feeling
and I'm happy again

I'm laughing at clouds, so dark up above

the sun's in my heart and I'm ready for love

let the stormy clouds chase

come on with the rain, I've a smile on my face

I walk down the lane with a happy refrain

just singing, singing in the rain

dancing in the rain, I'm happy again

just singing in the rain

I'm singing and dancing in the rain