Tuesday, March 27, 2012

Συγνώμη Ελλαδίτσα αλλά μπούχτισα!

Έχεις παρατηρήσει ότι η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν, μετά το τυπικό χαιρετισμό, είναι αν έχεις δουλειά;
Σήμερα ρώτησα αν έγιναν επεισόδια στην 25η Μαρτίου, γνωρίζοντας ήδη τα μέτρα που πήραν και σχολιάζοντας τα αρνητικά και στο όχι απάντησα ″Καλύτερα. Πάλι να' χαμε ζωντανές συνδέσεις, πόσα ν' αντέξει κι η Αθήνα;″.
Βαρέθηκα τα σχόλια, ότι έχουμε, λέει, χούντα και πόλεμο. Αμ δεν είναι έτσι ο πόλεμος αγάπη μου! Άμα όμως διαφωνήσεις με τον άλλον που κυκλοφορεί ελεύθερα, διαβάζει ελεύθερα, μιλά ελεύθερα, γράφει ελεύθερα, τότε θα σε βρίσει.
Βαρέθηκα και τους μεγάλους να μου λεν ″εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, εσείς τι θα κάνετε έτσι όπως τα κάναμε″.
Φέτος κλείνω τα 29 και το αίμα μου ακόμα βράζει για τα καλά. Εντάξει, ίσως να μην έχω τις ίδιες αντοχές στα απανωτά ξενύχτια, αλλά μόλις ο πρώτος ρίξει τα βέλη της κρίσης, θ' ακούσεις την φωνή μου μαραμένη ν' αλλάζει τόνο.

Πάντοτε πίστευα ότι η παιδεία αποτελεί την βάση και θέτει τα θεμέλια για ένα καλύτερο, ένα σωστότερο κράτος και μετά τα όλα υπόλοιπα.
Όμως…

Όταν πας στο ΤΣΑΥ για τα χαρτιά σύνταξης του αποθανόντος πατέρα σου και σου ζητούν επανειλημμένα δήλωση του αποθανόντος, δηλαδή του πεθαμένου για να τα λέμε λαϊκά! (Ένα λεπτό να πάρω τον Άγιο Πέτρο!)
Όταν πας στην εφορία και δεν τελειώνεις την δουλειά σου όταν σε στέλνουν σε άλλο γκισέ για σφραγίδα, καθώς ο υπάλληλος απουσιάζει και το κενό του σφραγιδά βλέπεις είναι δυσαναπλήρωτο για να στην βάλει συνάδελφος!
Όταν διευθυντικός υπάλληλος κρατά τα χαρτιά σου για μήνες στο γραφείο του επειδή μπορεί και το γουστάρει.
Όταν η άλλη κλέβει 7.000.000 € και μιας και θυμήθηκαν τώρα τον έλεγχο, αυτή ευθαρσώς δίνει πίσω 1.100.000 € (ή κάπου τόσα) σε μετρητά που έκρυβε, λέει, στο σπίτι της για ώρα ανάγκης παρακαλώ…! Τα άλλα καπούτ!
Τα παραδείγματα είναι πολλά κι όλοι έχουμε ν' αφηγηθούμε δικά μας και γνωστών μας.

Να τα πω πιο γενικευμένα τα χάλια;
Πως διάολο έγινε το δημοσιοϋπαλληλίκι επάγγελμα προνομιούχο και κερδοφόρο και καταντά κοτζάμ ακαδημαϊκός καθηγητής ξεπεσμένος;
Όταν η γραφειοκρατία σου δίνει πεντακόσια δικαιολογητικά για ότι και μόλις τα συγκεντρώνεις, σου δίνουν σαδιστικά άλλα τόσα.
Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν όσο γουστάρουν.
Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν τουπέ ως το ταβάνι και φέρονται εξουσιαστικά ανώτερα με την ευγένεια ξεχασμένη απ' το λεξικό εξυπηρέτησης.
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται μάγκες όποτε θέλουν.
Όταν οι κουκουλοφόροι τα κάνουν λαμπόγυαλο και οι ματατζήδες τους αφήνουν - άσε στην άκρη την αιτία.
Όταν λαδώνεις για μια άδεια, ένα χαρτί, ένα δίπλωμα, μια θέση και δεν ξέρω 'γώ τι!
Όταν χτίζονται αυθαίρετες επαύλεις και γκρεμίζεις τα μικρά σπίτια.
Όταν δίνονται επιχορηγήσεις και δεν ξέρουν που πάνε τα λεφτά.
Όταν οι αγρότες δουλεύουν τρεις μήνες το χρόνο και γκρινιάζουν κι απαιτούν αλλά μυαλό δεν βάζουν.
Όταν οι τυφλοί διπλασιάζονται μέσα σε λίγα χρόνια και δίνονται τα επιδόματα λες και μοιράζουν τσίχλες.
Όταν το δημόσιο σχολείο γίνεται γραφικό χάσιμο χρόνου και τα παιδιά λιώνουν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα.
Όταν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι κλειστόμυαλο.
Ο χουλιγκανισμός στα γήπεδα. Μην θίξω τα λεφτά του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού...
Όταν οι μετανάστες ζουν άθλια.
Όταν οι παραλίες ιδιωτικοποιούνται.
Όταν καίγονται τα δάση κάθε καλοκαίρι με συνέπεια.
Όταν φροντίζουν ν' αφανίζουν κάθε πράσινο στις πόλεις.
Όταν δεν δίνονται τα λεφτά - βοήθεια στους όποιους πληγέντες.
Όταν οι φοροφυγάδες την γλυτώνουν.
Όταν τα δημόσια πρόσωπα την γλυτώνουν επειδή είναι διάσημα.
Όταν η εκκλησία παραμένει στο αφορολόγητο.
Όταν υπήρχαν εορτοδάνεια, διακοποδάνεια κλπ, αν είναι δυνατόν!
Όταν η διασκέδαση μένει ακριβή χωρίς να πέσει ευρώ κάτω.
Όταν η αγορά δεν ρίχνει τις τιμές.
Όταν η οικονομική ιεραρχία είναι ένα μπουρδέλο κι ας συμβαίνει παντού.
Όταν έχεις να πάρεις 20 φάρμακα και σου πετσοκόβουν την ασφάλιση.
Όταν ο βασικός μισθός κατεβαίνει στα 500 € με μηνιαίο κόστος ζωής ακριβότερο.
Όταν μειώνονται οι συντάξεις κάτω των (ας πούμε) 700 €.
Όταν αυξάνονται τα εισιτήρια των μέσων μεταφορών.
Όταν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα προνόμια των βουλευτών δεν αγγίζονται.
Όταν ο τουρισμός συνεχίζει ανεξήγητα ακριβός ενώ τα παράλια της Τουρκιάς πληθαίνουν (με εξήγηση αξιοποίησης κι όχι ρατσισμού).
Όταν ανοίγονται δύο και περισσότερα νοσοκομεία στην επαρχία χωρίς πλήρες προσωπικό κι εξοπλισμό.
Όταν λαδώνεις γιατρό - δημοσίου ή ιδιωτικού - νοσοκομείου για να κάνει το αυτονόητο. Έτσι γιατί είθισται.
Όταν η επίσκεψη ξεφεύγει απ' το νόμιμο κόστος. Για έλα στην επαρχία να δεις...!
Όταν πάει ο πλούσιος κι ο διάσημος και δεν πληρώνουν που τα 'χουν αλλά πληρώνει ο κοινός θνητός που δεν τα 'χει χωρίς εκπτώσεις.
Ας σταματήσω τα γιατρικά γιατί παιδί γιατρών είμαι και πολλά μπορώ να πω ακόμα.
Όταν η Αθήνα παραλύει στις απεργίες κι όταν η Αθήνα βιάζεται στις διαδηλώσεις.
Όταν η Ελλάδα κατεβάζει ρολά όλο τον Αύγουστο με μια ταμπέλα ″κλειστόν το κατάστημα″.
Όταν νέα κατηγορία αστέγων δημιουργείται - οι νεοάστεγοι.
Όταν η παιδεία κι η υγεία πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο.
Όταν το κοινωνικό κράτος διαλύεται.
Όταν μίζα, μέσο, εκμετάλλευση γίνονται ″θεσμός″.
Όταν η αξιοκρατία υποβιβάζεται όσο δεν πάει.
Είναι κι άλλα...
Ναι, δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι από πάνω. Δε μπορούν να τα κάνουν μόνοι τους. Είναι κι από κάτω συνυπεύθυνοι. Ένα γεμάτο πάρε - δώσε.
Αυτό είναι το σύστημα μας.
Αυτή είναι η νοοτροπία μας. Να πηγαίνεις στην παραλία για ν' απολαύσεις την θάλασσα και να φεύγεις, αφήνοντας σκουπίδια να κείτονται στην άμμο! Κι εγώ καπνίζω, ρε άνθρωπε, αλλά φροντίζω να παίρνω μαζί μου φορητό τασάκι!
Τα κάναμε ρόιδο. Τα κάνουμε ρόιδο!
Δεν βάζω όλους κι όλα στο ίδιο καζάνι, το κοινότυπο βάζω!

… Όμως (συνεχίζοντας) η παιδεία είναι ραγισμένη και στον πάτο βυθισμένη!

Θυμάμαι την ομιλία της Άννας Βαγενά, ανεπιτήδευτη στο βήμα της βουλής. Απλή εμφάνιση, καθημερινός λόγος. http://www.youtube.com/watch?v=BDQomVhyvB0 *(κλικ!)
Για τα απλά οικονομικά. Για την δυσφορία του λαού και την έκρηξη του. Για το ρημαγμένο περισσότερο κέντρο της Αθήνας. ″Που πήγαν τα εκατομμύρια, που″ είπε. ″Για περπατήστε, σας παρακαλώ, μια φορά στο κέντρο της πόλης μόνοι σας, για περπατήστε″ είπε.
Ναι, πολύ θα ήθελα να δω τους βουλευτές να περνούν ένα μήνα, ένα μήνα μόνο, με τον βασικό μισθό και δίχως τις βουλευτικές πολυτέλειες!

Σήμερα υπάρχει: ένα ΠΑΣΟΚ που τρώγεται με τα ρούχα του, να λοξοδρομεί απ' την σοσιαλιστική του ταυτότητα και με αρχηγό πλέον τον υπουργό οικονομικών, μια ΝΔ που θέλει απλά να λέγεται κυβέρνηση, με αρχηγό απ' τον άφαντο πλην ″θωρακισμένης οικονομίας″ Κωστάκη στον κάποτε προδότη της φιλόδοξο Αντωνάκο που αλλού πατά κι αλλού βρίσκεται, ένα ΚΚΕ που έχει μείνει κολλημένο στην δεκαετία του 70 και την Αλέκα αμανάτι, έναν ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό έναν είρωνα που υπερβολλολογεί και λερώνει την αριστερά, ένα ΛΑΟΣ που τα 'χει χαμένα, μια ΔΗΜΑΡ που ακόμα παραπατά, τους Πράσινους Οικολόγους που τους είδαμε μια και μοναδική φορά στην προεκλογική τηλεοπτική συνέντευξη των έξι και μια Ντόρα με το αποτυχημένο πείραμα της αφού το παρελθόν της ΝΔ έχει αποδείξει ότι όποιος φεύγει καίγεται κι ας ξαναγυρνά.
Μιλούν, φωνάζουν, κατηγορούν το ένα το άλλο, αλλά μια ευθύνη αρνούνται ν' αναλάβουν. Τουλάχιστον δημόσια.
Ναι, λαχταριστές ακούγονται οι εκλογές! Ναι, οι επιλογές ψήφου είναι μία και μία ορθές! Ουουουου…!
Γιατί άντε και θες να δώσεις ένα μάθημα απ' τις κάλπες. Γιατί άντε και θες ρίξεις λευκό ή άκυρο, αυτό (άλλο πάλι και τούτο) πηγαίνει υπέρ του πρώτου κόμματος. Γιατί οι επιλογές είναι πιάσ' τ' αβγό και κούρευτο!
Παρόλα αυτά, πάλι στατιστικά, γίνεται στροφή στην δεξιά. Πανευρωπαϊκά. Γιατί η δεξιά είναι πιο συσπειρωμένη και βγαίνει κερδισμένη, πάλι.
Τι σκατά δεν καταλαβαίνουν οι σοσιαλιστές και οι αριστεροί και σπάνε σε κομμάτια;

Δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι, αν φύγουν όλοι οι βουλευτές κι έρθουν νέοι και φρέσκοι, θ' αλλάξει κάτι.
Ούτε είμαι τόσο σίγουρη ότι όλοι πια οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι ή χωμένοι μες την διαφθορά. Πέρα απ' όλα τα σκατά, προτάσεις έξυπνες κι αξιόλογες έχουν ακουστεί κι ας πηγαίνουν άπατες. Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Τείνω να πιστέψω ότι οι πολιτικοί και κυρίως οι πρωθυπουργοί μας, τουλάχιστον στη νεώτερη ιστορία μας, τα θαλασσώνουν με τους χειρισμούς. Εκεί μάλλον χρειάζονται μαθήματα.
Δεν ξέρω τι φταίει... Μη μου πεις αμέσως η εξουσία! Δεν ξέρω, για την ακρίβεια δεν έχω ιδέα τι γίνεται μέσα σ' αυτά τα γραφεία.
Ξέρω ότι σήμερα δεν θα 'θελα να 'μαι πολιτικός στο χάος!

Θα 'θελα να υπάρχουν συνέπειες και τιμωρίες αλλά ουσιαστικές τιμωρίες δεν δίδονται για να τρίζουν λίγο τα δόντια όλων.
Άλλο χάος κι η δικαιοσύνη!

Δεν δικαιούσαι να είσαι επαναστάτης όταν υπογράφεις τις συμβάσεις που σου σερβίρουν και καταπατούν τα εργασιακά σου δικαιώματα.
Επαναστάτης δεν είσαι όταν πετάς πέτρες και σπας τα μάρμαρα.
Επαναστάτης δεν είσαι όταν καις την Αθήνα.
Επαναστάτης δεν είσαι όταν καις καταστήματα με πιθανή ζημία την απόλυση εργαζομένων.
Επαναστάτης δεν είσαι όταν βρίζεις αυτόν που τιμά την 28η Οκτωβρίου γιατί πολέμησε τότε. Κάν' το σε μια καθαρή πολιτική του εμφάνιση!
Επαναστάτης δεν είσαι για να πας να ρίξεις καρέκλες, γιαούρτια και βριξίδια στον Νταλάρα και δεν σέβεσαι κυρίως τον κόσμο που πήγε να ξεσκάσει. Μην πας! Απλό.
Επαναστάτης δεν είσαι όταν αμαυρώνεις το Πολυτεχνείο στην επέτειο του.
Επαναστάτης δεν λέγεσαι για να το διαφημίσεις.
Δεν δικαιούσαι να λέγεσαι επαναστάτης εάν δεν ξέρεις να σέβεσαι!
Δε μπορείς να λες ότι δε μπορείς το άδικο εσύ όταν το ανακάλυψες τώρα με την κρίση και μόνο στην Αθήνα.
Το δήθεν ξέρει να βγαίνει στην επιφάνεια με τον τρόπο του και σε μαρτυρά.
Δεν ξέρω τι επανάσταση μπορούμε να κάνουμε τώρα μα η επανάσταση χρειάζεται συλλογικότητα.
Κι οι Έλληνες μπορούν να δείξουν συλλογικότητα αν θέλουν, παρόλο που έχουν την τάση να φαγώνονται μεταξύ τους.
Να το πω πιο απλά; Σκέψου τι θα γινόταν αν κανένας Έλληνας δεν υπέγραφε τις νέες συμβάσεις που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα. Να το πάω παραπέρα; Αν κανένας Ευρωπαίος δεν υπέγραφε τις συμβάσεις και απαιτούσε τα δικαιώματα του. Τι θα έκανε τότε η ευρωπαϊκή ένωση; Σου μοιάζει σενάριο; Κι εμένα! Αυτή όμως είναι η δύναμη μας και την αφήνουμε να κοιμάται. Και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ.

Θυμάμαι εδώ το περσινό, ευγενικό άρθρο "Η επανάσταση των σιωπηλών" του Γιώργου Γραμματικάκη και το χειροκροτώ.
Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.
Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Ιστορία, αυτό οδηγεί στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. ″Η επανάσταση″ σχολιάζει ένας θεωρητικός της, ″συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της."

Αχ, μου λείπει η φωνή των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών!

Θες, άνθρωπε, να κάνεις θόρυβο;
Πήγαινε έξω απ' τα σπίτια των πολιτικών και μην τους αφήνεις να βγουν!
Μην τους αφήσεις να βγουν απ' τα αυτοκίνητα τους!
Κλείσ' τους μέσα στην βουλή και μην τους αφήσεις να βγουν!
Όσο και να ταλαιπωρήσεις τον κόσμο, το αφτί του πολιτικού δεν ιδρώνει! Πώς να το κάνουμε!

Εντάξει ″Ελλαδάρα, φίλε μου, Ελλαδάρα″. Εντάξει ″Σαν την Ελλάδα καμιά″. Αλλά εντάξει και στο ″Ελλάς το μεγαλείο σου″.

Όπου κοιτάξεις κάτι μπάζει στην Ελλάδα. Ξέρω, ξέρω, γίνεται κι αλλού, αλλά τούτη τη στιγμή δε με νοιάζει γιατί δεν ζω στο αλλού, ζω εδώ! Μη μου πεις μόνο τα στραβά της κοιτώ. Είναι όμως πολλά. Αλλά μην περηφανευόμαστε και γι' αυτά κιόλας! Δεν σηκώνουν καλή μοναδικότητα ή φήμη παρά μόνο ντροπιαστική παραδοχή. Ας έχουμε καμάρι τις ομορφιές της! Όλοι τις γνωρίζουμε.
Μαζί με τις ομορφιές πάνε κι οι ασχήμιες, συμφωνώ.
Χαζή δεν είμαι και ούτε υπνοβατώ. Κανένας τόπος δεν είναι ουτοπικός.
Νιώθω περήφανη και νιώθω ντροπιασμένη, αλλά αυτός είν' ο τόπος μου!

Το σύστημα κατηγορώ που προήλθε απ' τη νοοτροπία μας. Τη νοοτροπία κατηγορώ που τα λάθη της μας μαστιγώνουν τώρα και θα μας μαστιγώσουν δεινά. Ένα μεγάλο μπουρδέλο κι άντε να το βάλεις σε τάξη...
Ξέρω ότι φταίξαμε και το πληρώνουμε. Ακόμα κι αυτός που έχει το κούτελο του καθαρό. Φταίμε όλοι, όχι μόνο οι πολιτικοί. Ξέρεις γιατί, μην κάνεις τον ανήξερο σ' αυτά τα θέματα! Τη ρετσινιά μόνοι μας την βγάλαμε! Όλοι συμβάλλαμε με το όποιο λιθαράκι σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Η διαφορά βρίσκεται στη μοιρασιά του άδικου και του δίκαιου. (Αλίμονο!)

Αν γίνει η αρχή (αμήν και πότε!), τότε ίσως δωθεί η προσοχή σ' αυτά τα άμοιρα θεμέλια όπως πράγματι τους αρμόζει κι ίσως, ίσως η νοοτροπία γιάνει και δωθεί η αξία που χρειάζεται η παιδεία.

Καλώς ή κακώς η κρίση έχει γίνει αναπόσπαστο θέμα κουβέντας μ' όποιον συνομιλήσεις.
Καλώς ή κακώς η κρίση σου βγάζει έναν ανθρώπινο κι έναν απάνθρωπο χαρακτήρα.
Έχουμε κρίση και όλοι και θα την υποστούμε και θα την πολεμήσουμε όσο μπορούμε και θα προφυλαχτούμε.
Πρέπει όμως ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Πρέπει πρώτα να κρίνουμε τον εαυτό μας για να μπορούμε να κρίνουμε άλλους.
Πρέπει πρώτα να μάθουμε για να μπορούμε να αναγνωρίζουμε, να κατασταλάζουμε και να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Αλλά θα επιβιώσουμε.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Αλλά θα επιβιώσουμε.

Δεν έχω πλέον την διάθεση να μαθαίνω την επικαιρότητα, αλλά τη μαθαίνω. Προτιμώ τη μουσική του ραδιοφώνου.
Κουράστηκα ν' ακούω για το κυνικό και στριμωγμένο μέλλον που με περιμένει κι ας ανήκω στην ομάδα ηλικίας των 25 - 35  που πλήττεται περισσότερο. Ότι είναι να έρθει, ας έρθει!
Δεν κάνω την χάρη ν' ανοίξω την πόρτα στο άγχος. Νισάφι! Γιατί την ζωή εμείς την φτιάχνουμε, δεν στρώνεται μόνη της.
Ευτυχώς μ' έμαθαν να μην θεοποιώ τα λεφτά!
Ευτυχώς δεν είμαι κυνική! Ευτυχώς είμαι συνεπής, αισιόδοξη κι επιμένω ελπίζοντας στο καλύτερο αύριο!
Το λοιπόν δεν πτοούμαι!
Είμαι πολύ νέα για να ″κουράζομαι″ από τώρα!
Υπάρχουν κι άλλοι που χρειάζονται, ίσως σημαντικότερα, την δύναμη και τον αγώνα μου-μας!
Εγώ έχω να ζήσω την ζωή μου και θέλω να την ζήσω χωρίς τον θυμό και τις κραυγές που θέλουν να επιβάλουν!
Εγώ θέλω να λέγομαι πρώτα άνθρωπος!

Συγνώμη Ελλαδίτσα, αλλά ΜΠΟΥΧΤΙΣΑ!

3 comments:

  1. κείμενο - καταπέλτης!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  2. Mπράβο μαναρούλα μου!

    ReplyDelete