Again

Από κάτω ακούγονται φωνές. Κάνουν πάρτυ. Διασκεδάζουν. Μόλις έκλεισες την πόρτα, πήγες μέσα να ετοιμαστείς. Κι εγώ στέκομαι σαν άγαλμα μπροστά στο παράθυρο. Δεν κοιτώ την θέα του. Εσένα κοιτώ. Τότε που γελούσες. Χόρευες και μ' έφερνες ολοένα και πιο κοντά σου για να μου τραγουδήσεις στ' αφτί. Εμένα κοιτώ. Που δεν σε κοίταξα. Δεν σου έγνεψα. Απλώς έγνεψα. Πλησιάζει η ώρα ετούτη;
Περιμένω. Κοιτώ κάτω τους δρόμους. Τότε που περπατούσαμε αγκαλιασμένοι. Τότε που τρέχαμε να γυρίσουμε γρήγορα λόγω βροχής. Τότε που τρέχαμε να γυρίσουμε γρήγορα εδώ, να κάνουμε έρωτα πίσω απ' την πόρτα. Γιατί δεν κρατιόμασταν...
Κάθομαι στην πολυθρόνα. Κοιτώ το παράθυρο. Δεν κοιτώ την θέα του. Την αντανάκλαση του κοιτώ. Τότε που έφτιαχνες μια κούπα κακάο και το πίναμε μαζί. Καθόμουν στα πόδια σου στην ίδια πολυθρόνα. Τότε που η ματιά μου στα έλεγε όλα... Βλέπω τα χέρια μου να βγάζουν ένα τσιγάρο από το πακέτο και να το ανάβουν. Δεν σ' αρέσει να καπνίζω, το ξέρω, τώρα όμως το θέλω. Ένα πορτοκαλί μπαλάκι φώτισε για μια στιγμή. Καπνός το ξεθώριασε. Τι δεν έχει ξεθωριάσει; Μ' αγγίζεις στην πλάτη. Τρυφερά ή δεν σ' άκουσα; Για να φύγουμε. Σηκώνομαι. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο παράθυρο. Δεν κοιτώ την θέα του. Εσένα κοιτώ που απουσιάζεις από το τζάμι. Ξεφυσώ την τελευταία ρουφηξιά καπνού και το σβήνω. Σβήνω τα φώτα, κλείνω την πόρτα και κλειδώνω. Έχεις ήδη κατέβει. Δε με πρόσεξες σήμερα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κατεβαίνω απ' τα σκαλιά.
Έχεις ήδη βάλει μπρος. Μπαίνω στ' αμάξι και ξεκινάς. Κοιτώ τον καθρέφτη. Βλέπω χείλη ανέκφραστα. Κοιτώ το παράθυρο. Δεν κοιτώ την θέα του που τρέχει. Εμάς κοιτώ. Τότε που οδηγούσες και κρατούσες το χέρι μου σ' όλη την διαδρομή, ακόμα κι όταν άλλαζες ταχύτητες. Τότε που σου έκανα μασάζ στον αυχένα και το απολάμβανες χαμογελαστός. Τότε που με φιλούσες σε κάθε κόκκινο φανάρι. Σταματάς σε κόκκινο φανάρι και λέω τ' όνομα σου. Με κοίταξες αμήχανος. Κάτι πήγες να πεις, μα μόλις άναψε πράσινο και ξεκινάς. Κοιτώ τον καθρέφτη. Βλέπω χείλη σπασμένα. Κοιτώ το παράθυρο. Δεν κοιτώ την θέα του που τρέχει. Εμάς κοιτώ. Τώρα, εδώ μέσα. Μέσα στην σιωπή. Πως ήμασταν, πως είμαστε! Μου ξεσκίζει την ψυχή! Φτάνει! Βγάζω το εισιτήριο σου. Κοιτώ τον καθρέφτη. Βλέπω χείλη παραδομένα. Κοιτώ το παράθυρο. Βλέπω την θέα του που τρέχει να σταματά. Ανοίγω την πόρτα, αφήνω το εισιτήριο να πέσει μέσα στ' αμάξι, βγαίνω και κλείνω την πόρτα μ' όση ορμή με κυρίευσε!
Τρέχω! Σ' ακούω να με φωνάζεις. Τι να το κάνω τώρα! Τρέχω, τρέχω! Δεν ξέρω τι κάνεις. Αν με κυνηγάς ή αν  μ' άφησες. Δε με νοιάζει! Τρέχω, τρέχω, τρέχω! Να ξεφύγω! Να μην τα θυμάμαι! Τρέχω! Μόνο βουή στα αφτιά!
Βλέπω το μπαρ πιο κάτω και σταματώ λαχανιασμένη. Κρύβομαι πίσω από ένα φορτηγό. Ακουμπώ σ' έναν τοίχο κι αργοτσουλώ στο πεζοδρόμιο. Τα πόδια διπλώνουν και τα χείλη ξεσπούν πάνω τους για λίγο. Ακούω το κινητό. Το σβήνω. Ακούω μουσική. Σηκώνομαι. Κοιτάζομαι σε μια βιτρίνα. Σουλουπώνω τα μαλλιά, φρεσκάρω τα μάγουλα και προχωρώ. Δίνω το εισιτήριο και μπαίνω.
"If I was to walk away from you, my love, could I laugh again?". Σωτήριο; Χειρότερο;  Δεν ξέρω. Πάω και στέκομαι στο ίδιο σημείο. Εδώ που γνωριστήκαμε, εδώ τι θα γίνει σήμερα; Αφήνομαι. "Without your love, you're tearing me apart". Ένα σκούντημα με ξυπνά. Κάποιος ήθελε να περάσει. Κι εγώ κοιτάζω γύρω μου μπας και σε δω. Θέλω να σε δω; Θέλω να με βρεις; Αφήνομαι ξανά. Το τραγούδι τελειώνει σιγά σιγά κι εσύ ακόμα να φανείς. Ένας ψίθυρος με ξαφνιάζει. "Θα ξαναγελάσουμε, θα δεις...". Μου χαϊδεύεις τα μαλλιά και με τ' άλλο χέρι στο πηγούνι με γυρνάς στα μάτια σου. Μου στραβοχαμογελάς. Ξέρεις ότι έχω αδυναμία σ' αυτό. Κοιτάζω πάλι στην σκηνή κι έπειτα μ' αγκαλιάζεις από πίσω. Κι εγώ χειροκροτώ. Και νιώθω μουδιασμένη. Μπορώ να σου χαμογελάσω; Ξανά;

(- A story inspired by Archive's song "Again")