Μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν

στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις, θα χαθείς

ψεύτικα σα στολίδια τα λόγια σου λυγάνε

πως να σωθείς

Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές

που να τις βρω

κοντά μου πάντα θα 'ναι

στον δρόμο, στο λιμάνι, στον σταθμό

στο παγωμένο χέρι, στον αποχωρισμό

στα θλιμμένα τα βράδια, στον καφέ τον πρωινό

Φθαρμένες παραστάσεις ένας αγέρας κλαίει

σχεδία η ζωή δεν θα προφτάσεις αλλού να πας

στο κρύο άδειοι δρόμοι η πόλη κρυφά γελάει

να μ' αγαπάς